Skip to content Skip to left sidebar Skip to footer

Ημέρα: 30 Ιουλίου 2021

MINARI

ΠΕΜΠΤΗ 5/8 – ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6/8 στις 22:00


Δραματική | | Διάρκεια: 115′

Ζεν φιλοσοφία και αμερικανική πραγματικότητα συναντιούνται στην τέταρτη ταινία του 43χρονου Αμερικανοκορεάτη Λι Άιζακ Τσουνγκ, ο οποίος μεγάλωσε στο Άρκανσο και σπούδασε στο πανεπιστήμιο του Γέιλ. Τα νεανικά του χρόνια στον αμερικανικό νότο τον ενέπνευσαν για την ημιαυτοβιογραφική ιστορία του «Minari», στην οποία η τετραμελής αμερικανοκορεατική οικογένεια του Τζέικομπ Γι εγκαταλείπει την Καλιφόρνια και κυνηγά το όνειρό της στις πεδιάδες του Άρκανσο της δεκαετίας του ‘80. Η Μόνικα, όμως, είναι σκεπτική απέναντι στα φιλόδοξα σχέδια του συζύγου της, τα οποία περιλαμβάνουν τη μετατροπή 50 εκταρίων γης σε πλούσια φάρμα με κορεάτικα φρούτα και λαχανικά. Έτσι, ενώ οι δυο τους δουλεύουν βάρδιες σε μια βιομηχανία πουλερικών, προσπαθούν παράλληλα να οργανώσουν ένα σχέδιο αγροτικής παραγωγής και διανομής, το οποίο θα συναντήσει διαδοχικά εμπόδια κι αναπάντεχες αναποδιές.

 

Ο Τσουνγκ κρατά χαμηλούς δραματικούς τόνους, εστιάζει στις ψυχολογικές λεπτομέρειες και μένει πιστός σε μια ανθρωποκεντρική προσέγγιση η οποία δεν εκβιάζει το συναίσθημα. Θίγει τα προβλήματα προσαρμογής των Ασιατών μεταναστών σε μια βαθιά αμερικανική πραγματικότητα και προχωρά προσεκτικά το εντός ορίου ταχύτητας οικογενειακό ταξίδι του προς το αμερικανικό όνειρο. Στα ενήλικα προβλήματα του Τζέικομπ και της Μόνικα αντιπαραθέτει τις δυσκολίες των ανήλικων Αν και Ντέιβιντ, ενώ νοστιμίζει την ασταθή ισορροπία των Γι με την επιστράτευση της γραφικής γιαγιάς Σουνγιά, η οποία έρχεται εσπευσμένα από την Κορέα για βοήθεια.

Αν και μικρού βεληνεκούς, η ειλικρινής κινηματογραφική απλότητα του Τσουνγκ έχει τη δύναμη να υποστηρίξει την κριτική μα αισιόδοξη στάση του απέναντι στις ευκαιρίες που ανοίγονται στους ορίζοντες του Νέου Κόσμου. Δεν τον ενδιαφέρει η μεγαλόσχημη, φανταχτερή εκδοχή τους, και εστιάζει με ζεν καρτερικότητα στα «αόρατα» εκείνα συστατικά, όπως το φυτό μινάρι (ένα ασιατικό είδος οινάνθης), που κάνουν τη συνταγή της ζωής απρόσμενα νόστιμη. Ορθογραφημένο σινεμά σεναρίου με κομψή δραματουργία και συναισθηματική τρυφερότητα, το οποίο απέσπασε την ξενόγλωσση Χρυσή Σφαίρα, το Μεγάλο Βραβείο στο Σάντανς και το Όσκαρ β΄ γυναικείου ρόλου για την Γιου-Τζουν Γιουν (από έξι υποψηφιότητες).
ΗΠΑ. 2020. Διάρκεια: 115΄. Διανομή: FEELGOOD.

Soul

ΤΕΤΑΡΤΗ 4/8 στις 21:30


Animation | | Διάρκεια: 100′

Έχοντας συμπληρώσει 30 χρόνια ως συνεργάτης της Pixar, ο Πιτ Ντόκτερ είναι ο άνθρωπος που, μετά τον ιδρυτή της Τζον Λάσετερ, τη βοήθησε όσο κανείς άλλος να εξελιχτεί στο κορυφαίο σύγχρονο animation στούντιο. Είτε ως σεναριογράφος είτε ως σκηνοθέτης, υπέγραψε μερικές από τις σπουδαιότερες ταινίες της («Toy Story», «Μπαμπούλας Α.Ε.», «Γουόλ-Υ», «Ψηλά στον Ουρανό», «Τα Μυαλά που Κουβαλάς»), αποσπώντας τρία Όσκαρ από εννιά συνολικά υποψηφιότητες. Το τελευταίο για ένα ακόμα ευρηματικό, πρωτότυπο και διασκεδαστικά εγκεφαλικό κινούμενο σχέδιο, γραμμένο από τον ίδιο, τον Μικ Τζόουνς και τον θεατρικό συγγραφέα Κεμπ Πάουερς («One Night in Miami…»).

 

Συνδυάζοντας τις σεναριακές συνταγές του αριστουργηματικού «Τα Μυαλά που Κουβαλάς» και του μελωδικότατου «Coco», το «Soul» επικεντρώνει την πλοκή του στον «εσωτερικό κόσμο» ή μάλλον σ’ ένα αόρατο επέκεινα όπου οι ψυχές συγκεντρώνονται πριν… εξαϋλωθούν οριστικά και αμετάκλητα. Εκεί δηλαδή όπου θα βρεθεί και ο Αφροαμερικανός Τζο (με τη φωνή του Τζέιμι Φοξ), δάσκαλος μουσικής στο γυμνάσιο με κρυφό πάθος του την τζαζ. Έτοιμος να δοκιμαστεί ως πιανίστας μιας περιζήτητης μπάντας, θα πέσει θύμα ατυχήματος και θα βρεθεί παγιδευμένος ανάμεσα σ’ αυτήν και την επόμενη ζωή. Σε μια καινούρια πραγματικότητα γεμάτη αλλόκοτες οντότητες και δικούς της κανόνες, οι οποίοι θα τον ορίσουν «κηδεμόνα» της αγέννητης Ψυχής 22 (Τίνα Φέι). Έτσι, θα ξεκινήσει μια συναρπαστικά περιπετειώδης φιλία, εμπλουτισμένη με διασκεδαστικές καρτουνίστικες αναποδιές, χαριτωμένα διλήμματα ζωής και το σασπένς της πιθανής αποκάλυψης του λογιστικού λάθους που κρατά ακόμα «ζωντανό» τον Τζο.

Όλο εκπλήξεις και ευρήματα, το «Soul» μετατρέπει μια απλή ιστορία δεύτερης ευκαιρίας σε ένα κομψό, πολυεπίπεδο και μουσικά απολαυστικό σινε-ταξίδι στην αχαρτογράφητη χώρα της ανθρώπινης επιθυμίας. Σε όλα όσα ως αποφάσεις του παρελθόντος και επιθυμίες για το μέλλον μας καθορίζουν, στη φιλία, στην προσωπική έκφραση, στην αλληλοκατανόηση. Κι όλα αυτά με τη μέγιστη αφηγηματική χάρη, η οποία απέφερε στον Ντόκτερ το Όσκαρ καλύτερου animation και στους Τρεντ Ρέζνορ, Άτικους Ρος («The Social Network», «Mank) και Τζον Μπατίστ αυτό της μουσικής.

Η ταινία προβάλλεται με υπότιτλους, μεταγλωττισμένη στα ελληνικά και σε 3D.

Άσπρο Πάτο

ΔΕΥΤΕΡΑ 2/8 – ΤΡΙΤΗ 3/8 στις 22:00


Δραματική | | Διάρκεια: 117′

Κωμωδίες («Ήρωες»), δραματικά θρίλερ («Το Κυνήγι»), δογματικά ψυχογραφήματα («Οικογενειακή Γιορτή»), ταινίες εποχής («Το Κοινόβιο»)… Ο Τόμας Βίντερμπεργκ έχει επιστρατεύσει στην άνιση τριαντάχρονη καριέρα του ένα σωρό κινηματογραφικά είδη για να περιγράψει διεισδυτικά τη σκανδιναβική πραγματικότητα και τη διαδικασία με την οποία οχυρώνεται πίσω από την άψογη κοινωνική οργάνωσή της, απωθώντας συστηματικά συλλογικά και προσωπικά τραύματα. Αξιότιμα μέλη αυτής της στέρεα δομημένης κοινότητας είναι και οι ήρωες του «Άσπρο Πάτο», τέσσερις καθηγητές μέσης εκπαίδευσης οι οποίοι μαθαίνουν τη θεωρία του Νορβηγού φιλοσόφου Φιν Σκάρντερουντ και ενθουσιάζονται: ο άνθρωπος γεννιέται με 0,05% λιγότερη ποσότητα αλκοόλ στο αίμα του από «όσο πρέπει», έτσι η σταθερή ημερήσια κατανάλωση περίπου δύο ποτηριών κρασί όχι μόνο δεν κάνει κακό, αλλά αντίθετα αποκαθιστά τη φυσιολογική και επιθυμητή ισορροπία, χαλαρώνοντάς μας, δίνοντάς μας κουράγιο και ενισχύοντας την αυτοπεποίθησή μας.

Η μεσήλικη παρέα αποφασίζει ομόφωνα να δοκιμάσει στην πράξη την ανεβαστική νορβηγική πρόταση, με τον Βίντερμπεργκ να προειδοποιεί μέσω του κεντρικού ήρωά του, καθηγητή ιστορίας Μάρτιν: «Ο κόσμος δεν είναι ποτέ αυτό που περιμένεις». Δεν μπορούμε να πούμε ακριβώς το ίδιο και για το φιλμ του ταλαντούχου Δανού δημιουργού, ο οποίος εξελίσσει το κοινωνικό πείραμά του απολύτως αναμενόμενα. Οι απολαυστικά παραισθητικές αναθυμιάσεις του αλκοόλ αρχικά θα κρύψουν από τα πειραματόζωα την ενοχλητική πραγματικότητα, εκείνα αναπόφευκτα θα παρασυρθούν, η κατάσταση θα βγει εκτός ελέγχου και η ύβρη θα φέρει τη νέμεση. Ο Βίντερμπεργκ περιγράφει με σεναριακή στιβαρότητα την παραισθητική άνοδο και την αναπόφευκτη πτώση, ελέγχοντας τις δραματικές μεταβολές, χρωματίζοντας διακριτικά τις ψυχολογικές διακυμάνσεις και κρατώντας ευδιάκριτη την κοινωνική κριτική του.

Δεν μπήγει βέβαια τα νύχια του βαθιά στη βορειοευρωπαϊκή συνθήκη και ανεβάζει τους τόνους με ηχηρό τρόπο (η κατάληξη του Τόμι και η σχέση του Μάρτιν με την Άνικα), χειραγωγώντας δεξιοτεχνικά τα συναισθήματα του θεατή. Η αφηγηματική δεινότητά του, όμως, του επιτρέπει να μη χάνει ποτέ τον έλεγχο γεγονότων και χαρακτήρων, να ξεγλιστρά με ευφυές χιούμορ από το φτηνό μελόδραμα και να διατηρεί μια αισιόδοξη στάση που δεν γίνεται ποτέ διδακτική. Αυτό το τελευταίο είναι και το μεγάλο ατού της ταινίας, η οποία κορυφώνεται με ένα αξιομνημόνευτο φινάλε, επιδέξια παρηγορητικό απέναντι στο ζοφερό, εσωστρεφές κλίμα των ημερών. Με σοφά συγκρατημένη εσωτερική ερμηνεία, ο Μαντς Μίκελσεν το ενσαρκώνει ιδανικά, χαρίζοντας στο γλυκόπικρο και κομψό, μα άλλο τόσο προβλέψιμο και λειασμένο από αιχμές δράμα τον τίτλο της art ταινίας της χρονιάς: Διεθνές Όσκαρ, ξενόγλωσσο Σεζάρ και BAFTA, Ευρωπαϊκά Βραβεία καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου και α΄ αντρικού ρόλου.

Σκηνοθεσία: Τόμας Βίντερμπεργκ. Πρωταγωνιστούν: Μαντς Μίκελσεν, Τόμας Μπο Λάρσεν, Μάγκνους Μίλανγκ, Λαρς Ράντε, Μαρία Μπόνεβι. Δανία, Σουηδία.

Οι Κρούντς 2 : Νέα εποχή

ΚΥΡΙΑΚΗ 1/8 στις 21:00


Animation | | Διάρκεια: 95′

Οκτώ (εξωκινηματογραφικά) χρόνια έχουν περάσει από την πρώτη ταινία, και η προϊστορική οικογένεια των Κρουντς, πάντα υπό την καθοδήγηση του υπερπροστατευτικού Γκρουγκ, συνεχίζει να αναζητά ασφαλή κατοικία. Θα φτάσει τελικά σ’ έναν ειδυλλιακό, περιφραγμένο παράδεισο, μόνο που μια άλλη οικογένεια κατοικεί ήδη εκεί: οι Προχώβιοι (Bettermans στο πρωτότυπο).

 

Τεχνολογικά και ταξικά ανώτεροι, θα σπείρουν καινά δαιμόνια στους αγαπημένους μας πρωτόγονους, προσθέτοντας μια απλή, μα έξυπνη new age σάτιρα στο δοκιμασμένο μενού ενός καλοσχεδιασμένου, παραδοσιακής κοπής animation. Μπορούν οι νέες ιδέες του Τζόελ Κρόφορντ, έμπειρου story artist που σκηνοθετεί για πρώτη φορά, να μας εκπλήξουν; Κάθε άλλο, μιας και εκείνος φροντίζει απλώς ώστε οι επανακάμψαντες «Κρουντς» να διατηρήσουν χωρίς ρίσκο τα ελάχιστα προαπαιτούμενα της διασκεδαστικά χορταστικής ανήλικης περιπέτειας.

Η ταινία προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά.

Nomadland, (η χώρα των νομάδων)

ΣΑΒΒΑΤΟ 31/7 – ΚΥΡΙΑΚΗ 1/8 στις 23:00


Δραματική | | Διάρκεια: 107′

 

Η πλέον πολυβραβευμένη ταινία της χρονιάς είναι ένα χαμηλού κόστους και τόνων road movie, το οποίο βασίζεται σ’ ένα λογοτεχνικό χρονικό της Τζέσικα Μπρούντερ και μας ταξιδεύει στους ανοιχτούς ορίζοντες και τις διαχρονικές αξίες της αμερικανικής ενδοχώρας. Τρίτη ταινία της κινεζικής καταγωγής Κλόι Ζάο («Songs My Brothers Taught Me», «Καλπάζοντας με το Όνειρο»), εξελίσσεται κι αυτή στις απέραντες πεδιάδες των βόρειων και δυτικών πολιτειών, εστιάζοντας σ’ έναν ακόμα παρία του αμερικανικού ονείρου. Την 60χρονη χήρα Φραν, η οποία μετά την οικονομική κατάρρευση της επιχείρησης εξόρυξης στην αγροτική Νεβάδα όπου δούλευε, φορτώνει τα υπάρχοντά της σε ένα αυτοκινούμενο τροχόσπιτο και ξεκινά μια περιπλάνηση χωρίς προορισμό, αναζητώντας κάθε λογής ευκαιριακή δουλειά. Θα βρεθεί σε μια κοινότητα νομάδων, όπου θα γνωρίσει κι άλλους πλάνητες σαν εκείνη, θα έρθει κοντά με έναν ευγενικό μεσήλικα που έχει γράψει πολλά χιλιόμετρα στο βανάκι του και θα δελεαστεί από την ιδέα μιας μόνιμης στέγης.

Η Φραν θα κάνει τις επιλογές της, στιγμιαίες και μόνιμες, στωικά και αθόρυβα. Η ερμηνευτική σοφία της Φράνσις ΜακΝτόρμαντ της δίνει σάρκα, οστά και συγκινητικό ψυχολογικό βάθος συντονισμένη στη sotto voce σκηνοθετική προσέγγιση της Ζάο. Όπως ατενίζει τον νυχτερινό ουρανό, όπως πακετάρει τα δέματα στη γραμμή παραγωγής της Amazon κι όπως ακούει την Λίντα να μιλάει για το πώς δουλεύει από τα 12 της, κάθε σιωπηλό βλέμμα και κάθε διακριτική χειρονομία αυτής της γυναίκας διηγείται και μια ιστορία. Μια ιστορία που ταξιδεύει από τη γέννηση της Άγριας Δύσης ως τις μέρες μας, κουβαλώντας αλήθειες και συμπεριφορές οι οποίες προσπαθούν μάταια να χωρέσουν στο στενό κοστούμι της τραμπικής αμερικανικής καθημερινότητας. Η Φραν, όμως, μαζί της και η Ζάο, δεν εξεγείρεται ενάντιά της. Δεν ζητά να ανατρέψει μια (πολιτικοκοινωνική) κατάσταση και η «Χώρα των Νομάδων» δεν επιχειρεί να την καταγγείλει.

Με αφοπλιστική κινηματογραφική καθαρότητα, η ταινία δεν αντιπαραβάλλει στη Μεγάλη Κρίση παραπονεμένα λόγια και μελοδραματικά αδιέξοδα, μόνο πλάνα του ανοιχτού ορίζοντα και του ξάστερου ουρανού, εκφραστικά κλόουζ απ, εξιστόρηση πραγματικών περιστατικών (οι Λίντα Μέι και ο Μπομπ Γουέλς, όπως και σχεδόν όλοι οι δεύτεροι ρόλοι, υποδύονται λίγο πολύ τον εαυτό τους), αφηγηματικές ανάσες στους χαρακτήρες και στο κέντρο του κάδρου γυναίκες και άντρες που, κόντρα στις απαιτήσεις των καιρών, αποφασίζουν να… αποφασίσουν για τον εαυτό τους. Όπως ακριβώς και ο Μπράντι του «Καλπάζοντας με το Όνειρο», μικρό κινηματογραφικό διαμάντι του οποίου τις θεματικές και το ύφος φινίρει εδώ με οσκαρική κομψότητα η Κλόι Ζάο, αναζωογονώντας τη νοσταλγική γοητεία της ταινίας δρόμου. Ανταμοιβή της μια ατέλειωτη σειρά από βραβεία που ξεκίνησαν από το Χρυσό Λιοντάρι στο φεστιβάλ Βενετίας και κορυφώθηκαν με τα Όσκαρ καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και α΄ γυναικείου ρόλου.